Kirroi Tomato: Prolog

Buuuu, Saspik, nie zaczynaj kolejnego opowiadania, bo wpiernicz!

Wiem, ale nie mam pomysłu na pozostałe. Znaczy mam, ale nie mam. Wiecie. Jeśli chcecie, żeby się pojawiły inne opowiadania, to ślijcie na e-mail heheheszke@gmail.com (w miarę jeszcze niezaśmiecony) swoje pomysły jak dane opowiadanie mogłoby się potoczyć. Coś wykorzystam, coś dodam, coś odejmę i będzie rozdział :p
Baj de łej, CAŁE opowiadanie z dedykacją dla Shinji'ego, bo słyszałem, że się nudzi :p
Jeśli prolog będzie miał 5 komentarzy (huehuehue, YT ma pieniądze, ja mam komentarze :D) do jutra, to wstawię pod wieczór DWA rozdziały! Co wy na to? ;)

   - Nienawidzę ich. Gardzę nimi.
   - Opuść ich.
   - Nie mogę. Chcę ich chronić.
   - Nienawidzisz ich.
   - To... Nic nie znaczy. Jestem ich bronią. Bronią ostateczną.
   - Opuść ich. Czy nie tego chcesz?
   - Chcę, ale... Kocham ich.
   - Mówiłeś, że ich nienawidzisz.
   - Nienawidzę. Kocham. Nie znam tych uczuć.
   - Mówisz o uczuciach swobodnie.
   - ...
   - Nie płacz.
   - Gdy widzę, jak rodzice zabierają swoje dzieci do domu, to chcę ich chronić. Żeby mogli robić to wciąż i wciąż. Żeby żyli szczęśliwie. Myślę, że mogę to nazwać miłością.
   - To dlaczego ich nienawidzisz?
   - Gdy wiedzę, jak rodzice zabierają swoje dzieci do domu, to chcę ich zniszczyć. Dlaczego po mnie nikt nie przyjdzie? Dlaczego mama nie zrobi mi obiadu? Dlaczego ojciec nie wyjdzie ze mną potrenować? Dlaczego oboje nie będą mi pomagać przy pierwszej randce? Chcę ich zniszczyć. Myślę, że mogę nazwać to nienawiścią.
   - Opuść ich. Wróć kiedyś. Wtedy zdecydujesz, Naruto.